Bahçeperim - Çay Bilgesi...

Renk ve kokularıyla hayatımızı hem süsler hem de varlıklarıyla bizi neşelendirir. Kimden bahsediyorum:’ Çiçekler’ efendim.

Ne zaman sıkılsak, ortama göz atarız. Minicik yeşil bir yaprak görünce tebessüm ederiz. Onun varlığı:’ Heyy. İyi olacak. Bak yanındayım.’ duygusunu yaşatır.

Çiçeksever Küçük Hanım

Avrupa da çocuklara çiçek yetiştirmek ve doğaya sahip çıkmak küçük yaşlarda öğretiliyor.

Bir dönem yapma çiçekler moda olup çevremizi sarsa da onlardan sıkıldık. Bir şeyler eksikti. Ne ruhları ne de canlılıkları vardı. Üstüne üstlük toz topladıklarından alerji sebebiydi .

Hercai Menekşeler

Ondan dolayı mimarlar apartmanlarda bile devasa saksılar içinde ağaç yetiştirmeye başladı. Ne yaparsak yapalım gönül ya da ruh: Doğayı istiyor.

Çiçek yetiştirmek: AŞK’a benzer. Heyecanlı ve meşakkatlidir. Çiçeğinizi saksıya dikmek, büyümesini ilk yaprak çıkartışını beklemek, bazen ona musallat olan zararlılar ile hastalıklara karşı durmak –hayat gibi-, tomurcuklanmasını görmek sonunda çiçek açışını veya meyveye dönüşünü izlemek. Yazdıklarımı görmeniz en azından soğanlı bitkiler için üç ile altı ay arasında gerçekleşir. Bir kere büyüsüne kapıldığınızda vazgeçmek zordur. 

Meneviş

Çiçek yetiştirenlerin “ince ruhlu” olduğu söylenir. Çiçeklerle ilginiz yoksa garipsersiniz. On sene önceye kadar ben de öyleydim.

Tarihte saray ya da zengin aileler bahçelerde çiçek yetiştirilmiş. Nedenleri: Suyun yokluğu, yiyecek üretiminin önceliğiymiş. Fedakarlık yaparak çiçek yetiştiriyorsunuz. Çeşmeden birkaç kova daha fazla su taşımak ve onun için bir alan yaratıyorsunuz.

“Kızıla Boyanmış Çiçekler” kitabının ilk bölümünde gül seven bir kızın masalını anlatır. Onun istemediği bir gençle evlendirilmeye çalışıldığında gülü sararıp solar. Okumayanlara tavsiye ederim. Sanırım, bana ilham olacak birkaç konu çıktı.

Uşak gezisinde, sohbet ederken konu çiçeklere geldi. Eniştem:’ Köy de çocukken bahçesinde gül olan,  dört ev vardı.’ dedi. Şaşırdım. Onlar da bana şaşırdı. ‘Köy yerinde öncelik –bundan elli yıl öncesi- bostan ekip meyve yetiştirmek. Kışlık hazırlamaktır. Su çıkmadığından her damla önem taşıyor.’ dedi. Gül olan evlerden biri: Anneannemlerin eviymiş.

Tomurcuk

Yetiştirdiğiniz çiçekler, sizinle birlikte hayatta yol alır. Üzüldüğünüzü hissettiklerinde solar, güzel şeyler yaşanacağı zaman da coşar, açtıkça çiçek açar.

Yukarıda gördüğünüz gül de benim çiçeğimdir. Aynı benim gibi direne direne birlikte yola devam ediyoruz. Üstteki ortanca -Meneviş- ve hercai menekşeler daha önceki evimdeydi. Maalesef, bu evde onları yaşatamadım. Hepsinin bir adı vardı.

Bazı çiçekler; sizin karakterinizi taşır. Sarmaşık almıştım, eve geldiğinde iki kök olduğunu gördüm. Bir köküne: Patron diğerine de: Pocahantas- süt kuzusu- dedim. İnanmazsınız; sarmaşıklar: Kızlarımın hem fiziksel hem de kişilik özelliklerini taşıyor. Pocahantas, Patron’dan uzun. Patron da: Dediğim dedik.

Çiçekçi Kız

Çiçek yetiştirmek deyince, bir zamanların: ‘Çiçekçi Kız’ aklıma geldi. Tuba Büyüküstünel oynuyordu. Patron’u, eskiden bu kız gibi olacak; diye düşünürdüm. Şarkısı da ne güzeldi:

Çiçekçi kız bak bana

Sarı lira verceğim

Ben sana

Tak sepeti sen çık yola

…….

Yazıyı yazmak, nereden aklıma geldi. Şubat, mart ayları saksı değiştirme,  budama, aşılama için uygun aylardır. Soğanlı bitki lale, sümbül de hemen dikebilirsiniz. Ben üç hafta önce öyle yaptım. Zambak da diktim. İnşallah yerini sever.

Hayatıma biraz heyecan, biraz renk biraz da mutluluk ve şans getirsin istedim. Bu aşka siz de katılın. Herkese sevgilerimle.

 

Çiçek Bahçesindeki Minik Kız