Peri'nin Notları'nda size sevdiğim bir mekanı anlatacağım. Günlük hayatın koşuşturmasında aradığım niteliklerden birisidir:
Şehirde hem ulaşabileceğim noktalara yakın olması; hem de kafamı dinleyebilecek bir mekan.
Alsancak'ta bu nitelikte taşıyan mekan: "TeaNPoint"
Kimi zaman yoğun olsa da beş dakikalığına duracağınız şirin bir kafe...

TeanNPoint Dekorasyonu

Benim için aynı zamanda çay cenneti. Hem farklı çayları tadıyorum hem de satın alıyorum.

TeaNPoint Rafları

Buraya geldiğinizde:
"Chado ve TeaNPoint" ile kendi ithal ettikleri; zevkinize uygun çayları mağazadan alabilirsiniz.
"TeaNPoint" e ilk gittiğimde; bana dönem filmlerinde gördüğüm sahneler aklıma gelmişti. 18. yy hanımları yaşmaklarıyla ya da şapkalarıyla içeri girer. Zarif hareketlerle çaylarını içer; sohbetler edilir.
Belki de bu mekanın, İzmir tarihinde Gül sokağına çok yakın olması hayal gücümü canlandırıyor... İzmir'e seyahat eden edebiyatçılar ya da gezginler, bu sokakta yaşayan hanımlardan epey etkilenmiş. Gezi notlarına İzmir'in hanımlarının güzelliği eklenmiş.
Tek farkı; buradaki her şey modern dünyaya ait.
Ferhunde Hanım, ablası ve arkadaşları İlhan Bey sizi ilgiyle karşılıyor. Ne kadar kalabalık olsa da  sizi memnun etmeye çalışıyor.
"TeaNPoint" te dikkatimi çekenler:
TeaNPoint masalarındaki minik vazolarına canlı çiçek yerleştiriliyor. Fotoğraflardan gördüğünüz üzere karanfiller tatlı tatlı kokuyordu.

TeaNPoint Lezzetleri

TeaNPoint'te glüten diyeti yapan -çölyak hastaları- insanlarda ağız tatlarına uygun lezzetler bulabiliyor.
Ben en son gittiğimde; kendime makarna salatası ısmarladım. Makarna salatasındaki taze nane ve kapari beni pek keyiflendirdi. O gün çok yorgun olduğum için nane ferahlatıcı yanıyla beni rahatlattı.

Kaparili Makarna Salatası

Yaz sezonu girince; farklı çay çeşitlerinden "soğuk çaylar" da servise başlanmış. Ben, biraz rahatsız olduğumdan soğuk çaylara cesaret edemedim.

TeaNPointte Çaylar

Minik kalp cheesecakeler, pastalar -Belçika pastası ile mangolu yoğurt-  ve macaronlarla, muffinlerle ağzınızın tadı yerine gelecek.
Japon çay seremonisini; görsel de hissettirmek için özel Japon çay bardakları ve demlikler yaptırılmış. Japonya'ya gitmeden; İzmir de seremoni  keyfi..
İzmir de Alsancak tarafına gezmeye giderseniz; TeaNPoint'e mutlaka uğrayın. Çaylar demlenip damağınız tatlarla şenlensin. Raflarda ki çaylara göz atın. Kim bilir, sizin için yeni çaylarla tanışma vakti olabilir.
Sözlerime burada son veriyorum. Herkese keyifli günler diliyorum.

Perinin notlarında; yeni seçimlerle karşınızdayım. Gözüme çarpan ve hoşuma giden cicileri sizlerle paylaşmak istedim.

Korkmaz termosla başlayalım. Metalik renklerdeki bu termoslar insanı neşelendiriyor. Benim için, termos yaz - kış  elimin altında olmalı.
Bir gezgin iseniz, sabahın soğuğu ya da tepedeki tarihi alanda aldığınız rüzgara karşı içinizi ısıtacak bir içeceği yanınızdaki termosla  giderirsiniz.

Korkmaz Termos

Bergama Akropolünde aldığım rüzgar ve çiseleyen yağmur yüzünden üşüdüğümde içtiğim çayla bir nebze dindirdim. Fotoğraf çekimlerine devam etmiştim.
Yazın sıcak bastığında;  sizi serinletecek bir şey içmek için yanınızda termosun olması keyiflendiriyor. Şimdi bisiklet zamanı; pedal basarken manzarasını izlediğiniz yerde yanınızdaki çayı yudumlamanın tadı başkadır.
Size tavsiyem; evde iki ayrı termos olsun. Bitki çayı ile siyah çay aynı termosta yaptığınız zaman, termostaki tat değişimini sevmeyebilirsiniz. Tecrübeyle sabittir. Zaman içinde termos yapılan çayın tadını ve kokusunu içine çekiyor. Bu nedenle, iki ayrı termos olması iyidir.
Yaz için de limonata ve  soğuk çaylar termosa doldurmanızı bekliyor.

Villaltheanova

Vilcottage

Yine de bize fikir vermesi amacıyla paylaşmak istedim. Evlenecek olanlar ya da evde bazı şeyleri yenileyecekler göz atsın.

Bernardo Spring

Bernardo İstanbul

Şimdilik, seçtiklerim çay servis ürünleri bu kadar. Sizin beğendikleriniz hangisi oldu? Yorumlarınızı ve düşüncelerinizi bekliyorum...

Periden tariflerde; Yağız İzgül'ün favorilerinden birini anlatacağım. "Yağız İzgül'e nerede rastladın?" derseniz:
"Makarna Ve Peynir Festivali" son gününde ki son etkinliğinde.
Bu etkinliğe fark etmeden biraz geç girdim. Yağız İzgül asistanları toplamış. Makarna hazırlığına başlamıştı.
Asistanları, önce İzgül'ün ekibinden sandım. Meğerse izleyicileri işin içine almış.
Etkinliğe geçmeden, Yağız İzgül hakkında minik dedikodular:
Yağız İzgül bir mühendis. Aşçılığa giden yol, döküm tencere ve tava satmakla başlamış. İzmir'li ve enginar sevmiyor. Salonda "hadi ya!" nidaları yaşandı.  Yağız İzgül de anne ölçüsü olan "göz kararında" yemek pişiriyor. Enterasan bir durum: Evdeki mutfağı kullanmıyor.
Azıcık diğer şeflerin dedikodusunu da yaptık; ama bu bir sır...
Makarna yapımına dönelim:
Asistanlar genç ve de heyecanlı. Yağız İzgül durumun farkında, ortam daha da hareketlensin diyerek asistanların üzerine gidiyor. Bir öğretmenin öğrencisini izlediği gibi heyecanlandıklarında yardıma koşuyor. Şirinlikle beraber komik olsun diye sütü tencereye boşaltırken yarısı tezgaha veya ocağa boşaltmakta.
Amaç: Bunlar herkesin başına gelebilir. Yine de biz devam edelim.
Etkinlikte iki makarna tarifi yapıldı.  İkincisi hoşuma gitti.
Nedeni: Havalı bir görüntüsü var. Ev de yapar mıyım?
O kadar zahmete girmem, sanırım. Yalnız yapan olursa, ayaklarıma kanat takar gelirim.
İkinci not: Onun favori yemeklerinden. Yağız İzgül'den "Makarnalı Lolipop..."

Makarnalı Lolipop

Etkinliklerde genelde tarifini verdiği ve hazırladığı bir lezzetmiş.
Makarna lolipopu yapılırken kendisini yakın takibe alınca; elimdeki tableti görünce benimle didişmekten geri kalmadı. Videoları izlerseniz göreceksiniz...
Benden de bir makam aldı. Mutfağın Karagözü: Yağız İzgül.
"Makarnalı Lolipop" ekibi dört tıp fakültesi öğrencisi, bir diyetisyen adayı, bir avukat eşliğinde başladı. Tabi işin içinde diyetisyen adayı olunca; makarna için icazet alındı... Tıp öğrencilerine ileride hangi uzmanlık dalı seçecekleri sordu. Yağız İzgül, "tıp okusaydım cerrah olmayı arzu ederdim." dedi. Saatine baktı, zaman hızlı ilerliyordu. Asistanlara: "Tez başlayın."
 Bakalım tarife sizler niyetlenir misiniz? Bilemiyorum...
Makarnalı Lolipop Tarifi:
1 paket spagetti makarnası
1 bardak süt
1 su bardağı Parmesan/kaşar/ tulum
2 yumurta
1 tane küçük Hindistan cevizi
Tuz, karabiber
Kızartma yağı: Tereyağı, Ayçiçek Yağı, Zeytinyağı
Spagettileri kıralım. Her zamanki gibi haşlayalım. Bu kırma olayı, makarna kızardığı için yapılıyor.
Makarna Bulamaç Sosu: 1,5 bardak süt, peynir, un, hindistan cevizi (muskat), tuz, karabiber ve iki yumurta çırpılır.
İşin asıl kısmı bundan sonra bundan sonra başlıyor.
Püf nokta: Makarna soğutuluyor.
Ardından geniş tavada yağ karışımı kızdırılıyor.
Bir porsiyonluk şekilde soğuk makarna bulamaç sosa bandırılıyor. Kızaran yağa atılıyor.
En önemli püf noktalarından birisi pişirme zamanı. Makarnalar atılırken tabi sos olduğu için hem yanma hem yakma riski var. Yağız İzgül, pişiren arkadaşa:"Yakma, yakarım." diye minik bir uyarı veriyor.




Yağ yüksek ısıdan dolayı kararmaya başlayınca ikinci üçüncü yağ değişimleri yapılıyor.
Kızaran makarnalar kağıt üstünde fazla yağı alınıyor. En son tahta şişlere takılıyor. Makarnalı lolipop elinizde..
Grup çalışması bazı aksaklıklara rağmen iyiydi.
Sonuç: İçinizde kalan ergenlik kırıntılarıyla mutlu mesut üfleyerek yiyorsunuz.

Yağız İzgülle

Tabi ne kadar didişsem de "Yağız İzgül"le selfie de yaptım. Bu arada, çok uzun ve yakışıklı bir adammış. Hem herkes selfie yaparken eksiklenecek değildim. Ben azıcık "Cevat kelle" modunda olsam da şirinim yahu. Hakkımı teslim edin.
Şimdilik benden bu kadar... Herkese lolipop tadında keyifli günler diliyorum.
Videoları çekmemin üstünden epey zaman geçince hangisi önde hangisi sonra olduğunu hatırlayamadım. Affola..

Not: Fotoğraf ve videoların tüm hakkı bana aittir.

Zeytin alanlarının imara açılması tasarısı gündemdeyken; bilgisayarda dosyamda bekleyen yazım aklıma geldi.
İzmir Kitap Fuarında tesadüfü şekilde gittiğim sunumu sizinle paylaşacağım.
Sunumun ismi: Mu Tarımı.
Japonca olan sözcüğün anlamı:
"Hiç bir şey yapmamak." demek.
Japon çiftçi ve filozof  "Fukuoka" tarafından gündeme yeniden yerleşmiş.
Salondaki izleyicilere baktığımda üç ayrı tipte insan vardı:
Meraklı, idealist ve girişimci.
Mu Tarımını, size kısa bir mizansenle anlatayım:
Diyelim ki siz bir çiftçisiniz. Tarlanızı ayrık otları sarmış. Ne yapsanız; onlardan kurtulamıyorsunuz.

Hasat Sonu

Sinirden zıplıyorsunuz.
Söyleşiye katılanlardan birisi; yaşadığı sıkıntıyı çok güzel belirtti:
Ayrık otu öyle bir baş belası ki silah sıksanız kurşunu geçirmez.
Kim bilir ileride kurşun geçirmeyen yeleği ayrık otundan yapılır. Neden olmasın?
Biz konumuza devam edelim. İşte o anda arkanızdan bir el dokunuyor. Fukuoka elinde asasıyla beliriyor.
Belgeselde izlediğim kadarıyla dervişe benziyordu.
Fukuoka sakince:
Ne yapıyorsun? Doğaya karşı savaşamazsın.
Siz şaşırıyorsunuz:
Nasıl yani?
Fukuoka yanıtlıyor:
Ayrık otu toprağın öz evladı. Senin ektiklerin üvey. Her anne kendi çocuğunu korur. Sen onları oradan sökmedikçe -Mu tarımında; başka yöntemler olabilir- toprağın onları kabul etmesi zaman alacaktır. O da iyi bir ihtimalle...

Filozof Fukuoka

Fukuoka; Mu tarımında -bana göre- " insanlar, Neolitik dönemde -insan yerleşik hayata geçtiği zaman-  nasıl tarım yapıyorsa ona dönmeli." demektedir.
Mu Tarımının önerileri:
Yaban otları arasında pirinç, tahıl ya da sebze yetiştirmeyi.
Ağaçları özgür bırakmayı. Budamanın yapılmaması. Ayrıntıları bilemiyorum; aşılamayı bile önermiyor olabilir.
İlaçlamaktan vazgeçmek. Burada ki ilkeye katılıyorum. Mümkün mertebe tuzak bitkiler gibi farklı yöntemlerle ürünü korumalı.
Ürünlerdeki kalan ilaç artıkları vücudumuzun bağışıklık sistemini şaşırttığı gibi "DNA" mızın bile değişimine neden olabiliyor.
Her bölgenin kendi toprağına ait ürünlerin yetiştirilmesi.
Doğayı izleyerek, ne zaman ne yapacağınızı fark edebilmek; uygulamak.
Fukuoka:
"Doğayı izleyin. Onunla konuşun. O, size ihtiyacınız olan şeyi söyleyecektir."
Tam bu esnada, demin isyan eden katılımcı hepimizi güldüren cümleyi söylüyor:
Yani; ben bir felsefeyle mücadele ediyormuşum.
Fukuoka, Japon derebeyliğinden bir aileye mensup. Fikirlerinin meyvesini alabilmek için 30 sene uğraşmış.
Dünyanın bir çok yerinden onun fikirlerini; yöntemlerini öğrenmeye gelen insanlar olmuş. Fukuoka; kuraklık yaşayan ülkelere davet edilmiş. Yöntemlerini oradakilere göstermiş. Kendi fikirlerini "Ekin Sapı Devrimi" adını verdiği kitapta toplamış.
Fukuoka'yı garipsediğim şu cümlesi oldu:
İnsanlar hiç bir şeyi bilemez. Evreni "bilim" denilen şeyle iyileştirmiyoruz. Hastalandırıyoruz.

İsyandaki Hoca

Doğrusu, ortamda Cübbeli Ahmet Hoca olsa eminim sözünü esirgemezdi:
"Biz söyleyince kara cahil. Elin küffarı  deyince: Maşallah çıt yok... Ne oldu? Size söylüyorum, ahali... Vallaha alınıyorum; memleketim de ayrık otu muamelesi görüyorum. Muhterem; keşke yaşasaydı; bir Kelime-i Şahadetle müslümanlığa erişseydi. Yazık olmuş."
Benim aklım galiba; bu durumlarda hınzırca çalışıyor.
Fukuoka'nın bilimi kendi çıkarlarına kullanan kişileri eleştirmesini anlıyorum; ama, gereksiz bir şeymiş gibi düşüncesine katılmıyorum.
Biliyorum konu biraz dağılsa da sizi konuya yakınlaştırmak için yapıyorum.
Salonda, Türkiye'de "Mu Tarımı" uygulamaları sorgulandı. Üretici olduğunu söyleyen kişi söz aldı:
Fukuoka'nın fikirleri; Türkiye şartlarında uygulanabilir olduğunu düşünmüyorum.
Ben denedim; öyle düşündüğüm gibi verim alamadım. Türkiye'de Mu tarımını uygulayarak başarılı olan çiftlikler var mı?
Sunum koordinatörü:
Fukuoka da ilk 15 sene neredeyse hiç verim almadı. Topraklarınız ve bitkileriniz daha önceki uygulamalara aşina olduğundan
direnç gösteriyordur. Fukuoka; "her bölgenin kendisine ait çözümleri olacaktır. Bire bir uygulamaya geçene kadar alternatif yöntemlere devam edin." demiş.
Sunumda ki ikinci konuşmacı:
Türkiye'de "Üç Elma" adlı çiftliğin bu uygulamalara benzer çözümlerle üretim yaptığını söyledi.
Koordinatör:
Yunanistan'da Fannis adlı bir çiftlik sahibinin uygulamalarını internetten inceleyebileceğimizi söyledi. Fannis, Fukuoka'nın öğrencilerinden.
Sunum bu konuşmalar arasında geçti. Sunum sonrası; Fukuoka'nın "Mu Tarımı" hakkında düşüncem:
Doğrusu, Fukuoka eğer ailesinin toprakları olmasaydı düşüncelerinden vazgeçer miydi?
Türkiye'de kirlenmemiş toprak acaba yüzde kaç? Nadas gibi geleneksel yöntemleri kullanan kaç köy var?
İşte bu sorular aklıma düşünce; Türkiye'de Mu Tarımı yapmak çok zor olacaktır.
Atalık tohumla üretim yapan çiftçi sayımız? Allah'a şükür, az da olsa o çiftçiler var.Türkiye'de tarımın kendi topraklarına ait türlerin yetiştirilmesine yeniden önem verilmeli.

Patates Toplayıcısı

Anadolu topraklarına ait tahıl, sebze, meyve ve endemik bitkilerimizin isimleri nedir? Hangi bölgelerde yetişiyor ya da yetiştiriliyor?
Biz konunun ne kadarına hakimiz? Şu anda yaşanan tarımla ilgili verilere baktığımızda acı bir tablo var:
Rusya'dan buğday, Kanada'dan mercimek ithalatı gibi...
Yazının başında değinmiştim:
Üç tip izleyici vardı: Meraklılar, idealistler ve girişimciler.
Girişimciler ile meraklıların hızla başka yönlere doğru gideceğini düşünüyorum. İdealistler belki topluluklar vasıtasıyla kurtarılmış bölgelerde "Mu Tarımını" deneyecek. Kaz dağlarında ki köyler gibi..
Kim bilir gerçekten Türkiye'yi yeniden tarım reformuyla karşılaştıracak olanlar da onlar...
Kendimize ait, yeni üretim süreçlerini bulup bereketli ve sağlıklı zamanlara dönmek dileğiyle.
Herkese sevgilerimle.

Not: "Hasat sonu" ve "Patates toplayıcısı" fotoğrafları bana aittir. Yazının her hakkı saklıdır.

Biraz geç partiye katılsam da siz hala devam ediyor gibi davranın. Müziği açıp coşkuyu verelim. Sahne ışıkları, buhar filan... Parti havasına girdik mi?
İş güç, sınav hazırlığı derken azıcık kaynamış olabilir. Olsun, hadi partiye!
Benim parti ekibim; Yenilenme Projesi ile Elif Sağlık oldu. Gelelim sorulara...

Blog Partisi Esilam

Yenilenme Projesi demiş ki: Çocukluğundaki bir anıyı anlat.
Hayal meyal görüntüler var. Benimle ilgili anıları annem anlatır. Kadın çok uğraşmış. Babam polis memuru olduğu için nöbetlere ve göreve gidiyor. 80li yıllar. Ben, evde babam olmadığı için bu adam nereye gidiyor? Kafaya takmışım.

Annemle Ben

O sırada televizyonda "ikinci adres" diye bir reklam dönüyormuş. Bir akşam, annemi uyutmuşum. Ben cin gibi  ayakkabıları giy çık. Gece kim bilir kaç? Sokağa çıkma yasaklarının olduğu zamanlar. Babamı aramaya.. Hangi adrese gidiyorsam?
Şunu hatırlıyorum: Bir kaç el silah sesi duyuldu. Birileri sokakta bana: "Küçük yat aşağıya."
Annem uyanmış. Ben yanında yokum. Evi aramış. Hiç bir yerde yokum. Kadın ayakkabısını nasıl giydiğini bilmeden sokağa fırlamış. Beni ana bulvarın orada bir sokağa girerken bulmuş.
Bana: Baban nöbette. Onun ikinci adresi yok. Eve gidelim. Baban sabah gelecek. Bazen evde bunun esprisi yapılır. İkinci adrese diye. :)
Elif Sağlık, mini röportaj tarzında sorular sormuş:
1-Seni sen yapan özellikler nedir?
İyi bir okurum. Aynı zamanda yazarım. Kitabım çıkmasa da bu arada sizlerden -bu vesileyle - instagramda "işaret okuyucu" adlı roman çalışmasını izlerseniz sevinirim.
Renkli bir kişiliğim olduğu söylenir. Fotoğraf üzerine dersler alıyorum.
İkinci üniversiteyi okuyorum.
Gezentiyim. Bir konuda bilgi sahibiysem meraklı birisi de varsa öğretmeye çalışırım. Fakültede bir çok diş hekimi öğrencisine film ve fotoğraf üzerine konu anlatmışımdır hatta yapamadıklarında kızmışımdır. Olsun, onlar kızsam da doğruyu öğrenmek isteyenler sonrasında çok rahat çalıştıklarını söyledi. Galiba biraz hızlı sinirlenebiliyorum.
Güzel yemek yaparım. Damak tadım iyidir. Yemeği tattığım da içinde neler var, bilebilirim. Kendim de tarif oluştururum.
Tarih, arkeolojiye ayrı bir sevgim var. Çiçek severim, bir önceki evim küçük bir park gibiydi.
Tabi ki beni ben yapan; iki kızın annesiyim.
2- Geleceğimle ilgili düşüncelerim nedir?
Dünyayı gezmek, fotoğraflamak, roman yazmak ve çocuklara, gençlere fotoğraf, antik kentleri, tarihi sevdirmek gibi bazı gönüllü çalışmalara katılmak.

Assosta Ben

3-Herhangi bir projeye katıldınız mı? "Annesinin Prensesine"
Şimdiye kadar bir projede yer almadım.
4- Tembel Prenses hakkında ne düşünüyorum?
Blogta bazı alt yapı ile ilgili sıkıntılar var, diye düşünüyorum. Açılış hızı baya yavaş. Bunu çözmeni öneririm.
Kendi deneyimlerini anlatıyorsun. Samimi bir etki bırakıyor. Bu bloglar için önemli. Ben dil bilgisi konusunda da seni beğendim.
Son dönem yazdığını iddia eden kişiler var. Ne nokta, ne paragraf, ne cümle başında büyük harfle başlamak. Türkçe'yi katlediyorlar. Haberleri yok.
Bu arada, onları da bir haşlamadan geçemiyorum. Seni, dil bilgisini doğru kullandığın için kutluyorum.
Yeni bir blog yazarısın. Seni izleyip göreceğiz. Kendi küremden baktığımda: Önün açık.
Tembelliğin nereden geldiğini çözemedim. Yazar burada tebessüm ediyor.
 Evettt, bu parti için sevgili "Annesinin Prensesine"teşekkür ediyorum. Bu "mim" şeklindeki partiyi düzenledi.
Partinin assolisti "Periniz" yani ben herkese bereketli ve huzurlu bir "Ramazan Ayı" diliyorum. Sevgi ve selamlarımla. Duanızda anılmak dileğiyle.