Bahçeperim - Çay Bilgesi...

Millet olarak yeni bir dönem için sandığa gittik. Sonuçları doğrusu merak ediyorum. Tabi, ondan da önemlisi hepimize hayırlı olsun.

İktidar, hükmetmek ve sahip olmak kimisi için tutku olsa da ateşten de bir gömlektir.

Nedense, Amasya Şehzadeler Müzesi’ni anlatmak içimden geldi. Fotoğraflar üzerinden, size müzeyi gezdireceğim.

Amasya Kalesi 

Amasya şehri, Osmanlı’nın veliahtlarının yetiştiği ikinci şehirdir. Birincisi: Manisa’dır. Haritada incelerseniz; doğunun kilit noktalarından biridir.

Kul Mehabbet Şehzadeler Müzesi

Müzenin, ikinci katına ağır adımlarla çıkıyoruz. Kandil ışığı altında duvarlarda yazılı ayetleri, icazetname ve şiir tarzında belgeleri görüyorsunuz. Mesela bu çerçevede: “Kul mehabeti vel mihneti…” diye giden bir yazı var. Şehzadelerin okudukları kitaptan bir mesel olduğunu düşündüm. Osmanlıcam yok; bir gün onu da öğrenirim. Belgelerin altına ne olduğuna ait açıklayıcı bilgiler yazılsa iyi olur. Şiir mi, icazet mi, dua mı?

Kandil Işığında Şehzadeler Müzesi

Kandil ışığında, tarihin derinliğine adım atıyoruz. Sedef işli ayna; şehzadenin eğitime sadak ve oklarla başladığını anımsatıyor. Yan duvarında, gençlik yılların da kılıç kalkan ile dövüştüğünü izliyoruz. Sonuçta: Sultan olmak kolay değildir; kelle koltukta gezer. Yeniçeriyi de idare etmek zorundadır; düşmana karşı güçlü durmalıdır.

Geçmişin Yansıması Şehzadeler Müzesi

Kılıç Kalkan Şehzadeler Müzesi

Sedef İşli Sandık -Şehzadeler Müzesi

Sedef işli sandık, şehzadenin sevdiğine ait eşyaları zamanında taşımış. Bir de özel şifreli namelerin saklandığı bir kasa.

İlerliyoruz…

Çini Duvar Panosu -Şehzadeler Müzesi

Lale Stilize Edilmiş  Çini Duvar Panosu

Duvarın güzelliği sizi şaşırtıyor. Büyük çini panolardan oluşmuş duvarda, Osmanlı’nın ana felsefesini hissediyorsunuz.  Şehzade’ye: Allah’tan geldiğini, bir lütuf olarak Osmanlı –Kayı boyundan- doğduğunu yine Allah’a döneceğini hatırlatmış. İlk pano, lale ile stilize olmuş, ortasında yaşam ağacı –kayın ağacı-, üçüncü pano da lale devam ediyor.

Büyük salonda; Amasya’da yaşayan şehzade ve sultanların birebir kopyaları ile selamlaşıyoruz. Kim bilir, aralarında ne sohbetler, atışmalar geçiyor? “Ey atam, zamanında mkeşke bunu böyle yapmasaydınız?” gibi. Aralarında, masum bir ifadeyle Şehzade Mustafa bir başına düşüncelerde…

Gümüş Lokumluk- Şehzadeler Müzesi 

Kolaj Şehzadeler Müzesi 

Sedef işli sehpada ki gümüş lokumluk fısıltıyla konuşuyor. Fatih Sultan Mehmet’e hediye edilmiş. Lokumluk: “Fatih Sultan Mehmet’i, şehzade zamanından bilirim. Sürekli okur, çalışır ve talim ederdi ki yemek yemeyi unuturdu. Lalası, enerjisi tükenip hasta olmasın diye, içime cevizli tatlı sucuklar, pestiller doldururdu. O zamandan belliydi, cihana hükmedeceği.”

Sırma yastıklı sedirler kurumlu bir halde başköşeye geçmiş. “Hangisinin üzerinde hangi şehzade oturdu?” yarışması yapar.

Sultan Bayezid -Şehzadeler Müzesi

İkinci Bayezid, önünde Kur’an-ı Kerim’le baş başa kalmış. Kardeşi Cem için mi üzülüyor? Malum, Papa tarafından tutuluyor. Bir Osmanoğlu esir! Amasya’da külliye yaptırtan, Osmanlı’nın evliya diye tanımladığı padişahıdır. Döneminde kardeşi Cem yüzünden, fetihler durmuştur.

Ta ki, Şehzade Selim onu tahttan indirene kadar…

Tarih yolculuğunda, şunu fark ediyorum. İktidar, hümanistleri sevmiyor. İktidar; aşk gibi sancılı ve huzur vermiyor.

Yıldırım Bayezid - Şehzadeler Müzesi

Koridorun sonunda, Yıldırım Bayezid ile karşılaşıyoruz. Amasya, onun döneminde; Osmanlı toprağına gönüllü katılmış. Omzunun üstünden ötelere bakmış. Osmanlı için ne hayalleri vardı!

Amasya Şehzadeler Müzesi’nde dikkatimi çeken nokta: Yükselme döneminin şehzade ve sultanlarının olduğudur.

Şehzadeler, Amasya gibi merkezlerde çeşitli eğitimden geçti. 1595’de, sancağa gidecek bir şehzade kalmayınca; Osmanlı devlet yönetimi de yavaş yavaş zayıflar.

Kimi Yavuz Sultan Selim gibi tahta oturdu; kimi de babasına isyandan veya taht kavgasıyla kardeşinin kıyımına uğradı.

Onlar, bu dünyadan bir seda olup geçti. Osmanlı şehzadesi veya sultanı adı taşısalar da yaptıkları işlerle tarihte anıldı. Bizler de yazılanların şahitliğiyle onları tanıdık.

Kim olursanız olun; arkada yaptığınız işler kalıyor. Bu duyguyla müzeden ayrıldım. Biraz buruk, biraz düşünceli…

Müzeyi yaratan tüm usta, sanatçı ve uzmanlara kendi adıma teşekkür ederim.

Müzeden çıktığımda, Amasya’nın diğer tarihi yerlerini gezmeye devam ettim. Onları da sonraki yayınlarda anlatmaya devam edeceğim. Herkese iyi haftalar diliyorum. Sevgiyle kalın.
Not: Fotoğraflar bana aittir.