Bahçeperim - Çay Bilgesi...

Genç kızları, giyinirken, makyaj-ben su gibi güzelliklerini örttüğünü düşünsemde- yaparken, bir de mutfakta ilk deneyimlerini izlerken ne güzeldir!...

 Heyecanla biraz elleri titrer, sayısız defa: ’Bu böyle iyi durdu mu?’ , ‘Önce onu mu koyacaktık?’ sorarlar. Yaptıkları beğenildiğinde sonsuz mutludurlar. O gülümsemeyi İnşallah bir gün fotoğraflarım.

                              Genç maharetli eller poğaça yapıyor.

Mutfakta öncelikle: Pasta, kek, panna cotta, truff, Tiramisu (bu senelerde yabancı tatlar ne çok revaçta?!) yapmayı seviyorlar.

 Peki ya sonra?

 Yüzlerde sivilceler, kilo aldım diyerek normal yemeğe oturmama, alerji…

 Biz de geçen hafta alerjiyle uğraştık. Büyük kızım üç gün boyunca truf, ağlayan kek, puding yaptı; üstüne içtiği kolalardan vücudu birden kabardı. Kaşıntı ve ateş de cabası.

 Önce soğuk suyla kabartı alanlarını sildik. Alerjiyle karşı karşıya kaldığımızı anlayınca lavantalı duş aldırmaya karar verdim.

 Kendi kendime de söyleniyorum: O kadar çok çikolata, yumurta,tatlı yenirse olacağı bu!. Kızım, ‘Anne kaşınıyorum, yanıyor.’ diyor. Lavantalı banyo suyunu hazırladım, duşunu aldırdım. Kabartılarımız sönmeye başladı. Kaşıntımız da azaldı.

 Akşama doğru, kızımı karşıma aldım. Şekerli yiyecekleri fazla yerse, öğünlerine dikkat etmezse kaşıntı devam edecektir.’… Ama anne!...’ kalıplı itiraz geldi. Glisemik indeksi anlatmaya başladım: ’Şekerli yiyecekler yenildiğinde bir anda kan şekerimiz yükselir. Sonra hızla düşer-elimi kullanarak tarif ediyordum.- ;bu yüzden daha sık acıkıp bir şeyler atıştırıyoruz. Aynı şeyleri yemeye tekrar ettikçe kilo alıyor, yağ bağlıyoruz. ’Gözleri büyüdü‘ Yemek yenilince aynısı olmuyor mu?’; kendisinin düşünmesini istedim. ’Neleri yediğinde daha sık acıkıyordu?’ Günün sonunda yanıma geldi yediklerine dikkat edeceği sözünü verdi. Şimdilik, ara ara çikolatalardan tırtıklasa da daha düzgün besleniyoruz.

 Büyük kızım, küçük kızım ve ben mutfakta yeni tarifler deniyoruz. O da-büyük kızım- kreatif direktör olarak yaptıklarımızın fotoğraflarını çekiyor. Küçük kızım da bu yazıları bilgisayara geçiyor.

     Onlarla yol almak güzel.

  Bu fotoğrafları kız arkadaşımın evinde, onun ve oğlunun  katılımıyla çektim. Ertesi güne piknik hazırlıkları yapılıyor. Galiba biz onlarla iyi bir ekibiz.Yarışmaya girsek kesin kazanırız. Yine de lezzetleri yerken fotoğraflanmak istemediler. Ne yapalım, elimizdekilere mecbur olduk!

Not: FOTOĞRAFLAR BANA AİTTİR.

 

                                  Erkekler, mutfakta bir şeyler yapılırken

                                          ne de meraklı değil mi?:)

                                Lezzetli bir şey yaptığımızı düşündüğümüzde

                                 illa parmaklarımızı yalarız. "Hım,hımm,hımm.."

Bizim evin erkeği dayanamayıp olaya el atıyor.:)

Patronun söyledikleri dinleniyor.

Patron-büyük kızım- ile küçük kızım poğaçalari

biçimlendiriyorlar .Annelerinin

birtaneleri.!

Artık pişmeye hazırlar.

Arkadaşımın hazırladığı,Tramisu.O da

dolapta soğuyacak.

Kızlarımın poğaçaları. Çok lezzetlii değil mi?

Dumanı tepesinde.

Şimdilik bizden bu kadar: Arkadaşım, onun oğlu ve benim kızlar harika bir iş çıkardılar. İmece güzel bir duygu. Hem lezzet hem bereket oluyor. Size de bereketli sofralar ve lezzetler diliyorum. İmeceniz bol olsun.!