GÖÇERLİK...
Son bir buçuk senedir özel sebeplerden dolayı evimi kapattım.Böylece de göçerliğe başladım: %40 annemler; %35 dostlarım,akrabalarım;%25'de depo eşyalarımda -annemler ve benim eşyalarımın olduğu ev- kalıyorum.
İnsan garip duygular yaşıyor; aynı zamanda zorunluluklar... Eskiden, Elif ŞAFAK'a kızardım.Röportajında "Kendimi hiçbir yere ait hissetmiyorum." demişti.Şimdi, anlıyorum ki yerleşik yaşantısı olmayan kişi aitlik duygusunu unutuyor ya da bilmiyor.
Göçer olduğunuzda elinizdeki imkanları kullanıyorsunuz.Yani "O anda ne varsa , en iyi nasıl yapılır?" düşüncesi hakim oluyor.Göçmenlerin eli sıkı olur; lafını daha iyi anladım.Zamanın ne getireceğini bilmediğinizden elinizdekine sahip çıkıyorsunuz.
Dağınıklaşıyorsunuz; birkaç öteberi onda ,birkaçı öbürkünde , bir kısmı iş yerinde (akşama gideceğim yer belli değil).
Ortama uyma konusunda esnekleşiliyor -bukelamun kadar demedim!- .
Göçerlikte fazla eşya tutmak demek; elinizdeki yük ağırlaştıkça hareket imkanınızın kısıtlanması demektir.
Yorum Gönder
0Yorumlar
3/related/default