Bahçeperim - Çay Bilgesi...

 Merhaba,
 Bu sıralar yoğun iş temposu ve İzmir sıcağı ile fena halde yorgun düşmüş durumdayım. Bir ara, annemle dayımın Bademler'de ki yazlık evine gitmiştik.

 Tabi tam benlik bir yer. Hemen herkesin bahçesi var. İnsanlar güzel güzel ekmişler dikmişler. Yalnız, dayımın yan komşusundaki börülceler de gözüm fena kaldı. Börülce, fasulyenin akrabasıdır; bana göre biraz daha özel lezzeti vardır.
 Kızlarımın babaannesi -eski kayınvalide demek ters düşecek- ; büyüğüne -patron-"cavraşık gözlü" derdi. Meğer, onların dilinde "karagözlüm" demekmiş. Bu arada; kızlarla "selam" hala yolluyor. Nereden geldim; oraya her gittiğimde ben börülce sayıklardım. Bir gün, anneannesinin bahçesine gittik. "Aaa,börülce varmış ya.!" dedim. Eski kayınvalide de: "Biz ona cavraşık, deriz." dedi. Bak, anneanneyi severdim; duydum vefat etmiş. Allah rahmet eylesin. Ölmeden önce kızlara: "Neden, anneniz beni aramıyor? Ben onu seviyorum." demiş. Aslında, Türkçe bile konuşamıyordu. Galiba rahmet istedi. Anlayacağınız, biz kızların babalarıyla farklı kökenlerdendik. Yine de ailenin bazı üyeleriyle aramızda benim bile tahmin etmediğim bir sevgi bağı varmış..
 Neyse annemle bahçe maceramıza; temmuzun başı civarıydı. Epey de vakit geçmiş.:SS Orada asma yaprakları, malumunuz biz de zeytinyağlı sarmanın pek ünü vardır. Onları toplarken; annem: "Iraz ana yaprak topluyor." diye bloğuna yaz." dedi.
 Emir büyük yerden, yazmasam olmazdı. Iraz ana naneleri de topladı. Bir de güzel kuruttu. Yalnız, sonradan benim ayıklamama fırsat vermeden rondodan geçirdi." Anne, ben sana ne diyim.?!" Annem de savunma süper: "Heryerinde şifa var." Dalları olan kuru naneyi artık çorbalarda bol bol tüketiyoruz. Annemin tarhanası meşhurdur. Uşak kökenli olduğumuzdan, annem tarhana yapar, acıyı da katar. Allah'ım o ne acı! Gözlerimiz yanar, ağzımız, ciğerimiz kavrulur. Annem dayar gene meşhur lafını: "Acı şifadır. Hasta olmazsınız.!" Bir elimizde mendil diğerinde kaşık. Bir gözümüzün yaşını sileriz, bir anneme sızlanırız. Dışarıdan biri görse; "yemek mi yiyoruz dayak mı yiyoruz !" diye düşünür. Annem yamandır; küçükken  erkek kardeşime Tarhanayı hazır çorba diye yutturmuş, kadın.. Bu metafor aile arasında gülme nedenimizdir. İlerideki bir yazımda annemle ilgili başka bir anlatımımız olacak; orada ne demek istediğim Anneni şikayet etmişsin; diye düşünenler olabilir. Galiba, ben annemi özledim. Ne kadar garip; insanlar özlediklerinin bazı aşırılıklarını mizaha vurabiliyor.
 Neyse pek duygusal oldu, bu yazı. Ben, direk fotoğraflara bağlayayım.
 Herkese sevgiler.
 NOT: FOTOĞRAFLAR BANA AİTTİR.

Iraz Ana keşifte; ders 1:

Her yaprak toplanmaz. Tazesi var kartı var.

Ders 2:

Üzümün üstüne gelen asma yaprağı alınmaz.

Üzümler yanar!

Iraz Ana, zeytinleri de kontrol eder.

Efendim ben bu korukları  aldım; koruk ekşisi yaptım.

Annemin itirazına rağmen; Allah'tan dayım onu dinlemedi. Annemin kızı'ndan tarifi aldım. Geçen kısıra koydum 

                                  lezzetinden başım döndü.:) İsteyenlere:
                           http://anneminkiziyim.blogspot.com/2010/08/koruk-suyu.html

Iraz Ana nane biçer. Sadece nane değil

semizotu da biçti. Pişirdik: Oh, miss!

Efendim, seçilmiş toplanmış gönül

rahatlığıyla salamura olacak

yapraklarımız. Toplam 4 kişiye ayrılıyor.

Tek kızarmış domates; benim ganimetim.

Kimselere kaptırmam.:))

Komşunun erikleri.. Yok, artık akıllandım.

Komşu bahçesinden erik aşırmıyorum. Çocukluk ne güzeldir...

Ciğerci kedi misali fotoğraflıyorum:)

İzmir -Bademler Köyü muhtarını tebrik

ediyorum. Yol kenarlarına zeytin, meyve

ağacı dikmişler. Bu armut ağacı da onlardan biri.

Iraz Ana bol bol topladı.

Bu kabak da komşu bahçesinden

sokağa taşmış; kamuya malolmuş.:))

Sararmayı bekliyor...

İzmir -Bademler Köyü'nün karşısındaki

yerleşim: Yeşilkent