Bahçeperim - Çay Bilgesi...

Hafta itibariyle: Tıp Bayramı’na girdik. Tıp: Doktor, hemşire, sağlık teknisyen/ teknikeri ve diğer sağlık görevlileriyle, hasta demek. 

Blog dışında, ne işle meşgul olduğumu bilen kişi çok azdır. Ben: Radyoloji Teknikeriyim.   Sanırım, on gün boyunca “hastane” ile ilgili yazılarımı okuyacaksınız.

Tıp - Yılanın Biri Kaçar

Rsm Kynk: altiniciziyorum.com

Hastane Günlüğü, diyerek başlayalım. Objektifimle, bizim –benim- gözümüzden kendinizi izleyeceksiniz.Kısaca: Hastanede nasıl davranıyoruz?
Özellikle, çocukları çektim. Nedeni: Duygu ve mimiklerini hiçbir şekilde gizleyemiyorlar.

Hastanede Dedikodu

Hastaneye gelindiğinde, çok gözlemlemişimdir. Sırada bekleyenler, diğerine hastalığıyla ilgili bilgi verir! Ne yapacağından, hangi ilacı kullanması, tetkiki yaptırması gerektiğiyle ilgili profesyonel danışmanlık yapar. Arada, bizi de çekiştirirler: “İçeride ki uzman değil. Şu hastanede, Dr…..  o daha iyi.” Ya da “ İçeride ki var ya; çok suratsız… İğneyi acımadan sapladı.”  gibi. Ne çektiysek, o dedikodulardan çektik.

Bir Daha Üzmeyeceğim 

Ufaklık gibi birçok yetişkin, doktora gitmemek için direnir. Çocuk: “Bir daha hiç seni üzmeyeceğim.” derken, büyükler olarak hangi bahaneleri sıralıyoruz? 

Ne Ara Topuklasam?

Cesaret ettiniz. Hastaneye geldiniz. Başınız, gözünüz veya ayağınız sürekli oynuyor. Fotoğraftaki çocuk gibi: “Ne ara topuklasam?”  diyorsunuz.

Koca Bebek 

Kimileri de, bu çocuk gibi –işlem yapılırken, emziği ağzından zor aldık.-  yanında tutunduğu bir şey arar. Deyim yerindeyse: Kendinden geçer. Çevrenizde ki “koca bebek” kim? Yoksa, siz misiniz?

Bana Ne Yapıyorlar? 

Koltuğa oturdunuz. İşlem için hazırlık başlandı.Etrafınızda sağlık görevlisi veya görevlileri.  Bakış: “Bana ne yapıyorlar?”  “Eyvah, kaçamıyorum!” diyen gözler.

İşlem yapılmaya başlandı. Her yerden eller, kollar etrafınızda, bir yandan anlamadığınız kelimeler duyuyorsunuz. İçinizden bir ses: “Ölüyor muyum? Hiçbir şey anlamıyorum. Bunlar kendi aralarında ne konuşuyor?” Hatta bazen bir sağlık görevlisi olmadığı için üzülenler. Üzülmeyin, bazen anlamamak daha iyidir.

Korktuğum Kadar Değilmiş 

O da ne? “ Yok, canım, çok acımıyormuş. Korktuğum kadar değilmiş.” bakışı.

Anlaşma

Ara sıra hastaların yüzünde gördüğüm bu bakışa: ‘Anlaşma’ diyorum. Ufaklık: “Bundan sonra çok uslu olacağım.” diyor. Kimileri bu esnada; kendilerine söz veriyor: “Ağrım olduğunda hemen doktora geleceğim.” Kimileri de Tanrı’ya: “ Hastalığı atlatırsam işte …. Yapacağım.” gibi.

Bitirdiler Beni

İşlem sona erdiğinde, çoğu hastanın yaptığı refleks harekettir: “Ohh… Beni bitirdiler.”  Direnmeye değdi mi?

Kardeşimi Vermem 

Hasta yakınlarının, hastadan daha panik olduğu durumlar da yaşıyoruz. “Hastanın özellikle canını  yakıyormuşuz.” gibi tavırlar iki kere bizi yoruyor. Hastanın gereksiz yere morali bozuluyor. Hastaya belki de işlem yapılamıyor. Bizimle birlikte hareket etmesini beklediğimiz kişilerden aldığımız negatif enerji… Burada da, küçük kız: “Kardeşimi vermem.” diyerek sarılmış.

Beni Bırakmayacaklar

Hasbelkader, işlemlerinizin bir bölümü bitmiş. Hala gitmeniz gereken bölümler var. Aklınızdan geçen düşünce:” Bunlar beni bırakmayacak?”  Bu düşüncelerle zor…J

Ehee.. Başardım.

Sevdiğimiz bir görüntü: “Başardım.” Kendi ile mutlu olmayı başaranlara has.

Elveda

Bittiğine hala inanamayan şaşkın bakış.” Elveda” diyorum, bak. Bir daha beni arasan bulamazsın.” Kendi de inanamıyor.

İçeride Ne Oldu

Her girişin çıkışı vardır. Bu da kapı önünde yakaladığım bir poz. Genelde, insanların yaptığı bir davranış: “ Pısst... İçeride, ne oldu? Canın acıdı mı?” Kızımız:”  Iııhh... Bir şey yapmadılar. Sadece film çekildi. ”

Bir hastane günlüğü sona erdi. Herkese sağlıklı günler dilerim. Bir daha ki yazıda buluşalım. Sevgilerimle.

Not: Fotoğrafların hepsi bana aittir.