Bahçeperim - Çay Bilgesi...

Yaşadıklarımızın hepimiz üstünde etkileri var. Tabi, acı en çok “düştüğü yeri yakıyor. Berkin’i ve ailesini anlatıyorum. “ Allah, onlara dayanacak sabır versin. Evlat yetiştirmek zor…

Bu arada, karışıklıktan yararlanmaya çalışanlara da fırsat vermeyelim.

Vatan

Korkuyorum, başka “Berkin Elvan”  ve diğer kurbanların durumu yaşanmasın.

Eleştirelim, konuşalım en önemlisi de: “OYUMUZU “ kullanalım. Bir de; karşımızdaki görüşü hiç sevmesek de “hoşgörü”  gösterebilelim.

Gece yazıyı yazmıştım. Sabaha “Burak Can” ı duydum. Bir de kalp krizi geçiren polisimiz… Hepsi, bizim insanımız. Nereye kadar içimizden birisini kaybetmeye devam edeceğiz?

İstiklal Marşımız, yazılması 93. Yılına girdi. Mehmet Akif’in dediği gibi: “Allah, bu millete bir daha İstiklal Marşı yazdırmasın.”  

Bu sözü, hepimizin bir kez daha düşünmesini diliyorum.

Kanı seven kurtların, ortamdan faydalanıp daha çok can yakmasın.

Bu da; bizim elimizde. Sade vatandaştan siyasi erklere uzanan zincir.

Görüş

Karanlık Zamanlar:

Elektrik birden kesilince, önce: ‘Acaba, sorunu bir tek ben mi yaşıyorum.’ dedim. İlk perdeyi açıp etrafı kolaçan ettim. Tüm evlerin ışıkları sönüktü. Aradan, zayıf ışıldakların ışığı vuruyordu. Bazıları, her konuda temkinli. Savaş çıksa, bir sene yetecek donanıma sahip.

Elektrik Gidince

Evde, mum, kibrit aranmaya başladım. Mumları yakınca kendime en demlisinden çay doldurdum. Balkona çıktım. Kafamda :”Elektrik ne zaman gelir?” sorusu; İzmir’i baktım. Hafif bir rüzgâr da eşlik etti. Yüksek bir tepede, az da olsa İzmir manzarası alan bir evdeyim.

İlham beklenmeyen yerlerde bazen yakanıza yapışır. İçimden bir ses: ‘Yaz.’ dedi. Yarı görür bir durumda aklıma geldiği gibi yazıyorum.

İzmir Gecesi 

Ben çocukken, elektrik en çok sevdiğimiz diziyi izlerken kesilirdi. Maçlarda hiç kesildiğini hatırlamam. Iraz Ana –annem- olacakları biliyormuş gibi: “İleride bu filmleri çok izleyeceksiniz. Aynı şeyleri izlemekten bıkacaksınız.” derdi.

Karanlık bastırınca, önce bir dua ederdik: “Elektrik bir an önce gelsin.” Baktık, geleceği yok; kardeşlerle oyun oynardık. Olur da akşama ödev bırakmışsak ertesi güne bahane hazırdı. “Dün akşam, evde elektrik kesildi.”

Öğretmen ne yapsın? Çocuk, başarılıysa: “Bir daha olmasın.” denir. Yaramaz, haytanın birisiyse; usulünce bir okşar. “Okula da gelme.” diye eklenirdi.

Karanlık denilince, köydeki kurt masalı aklıma gelir. Tüm kurtlar, karanlık zamanı sever.

Herhalde ben ve teyze kızı çok yaramazdık. Köye gittiğimizde, elektrik bir anda kesilirdi.  O zamanlar, hala ocak üstünde yemek yapılırdı. Odada ocağın közlerinin yansıyışı –çalı çırpının yanarken çıkarttığı çıtırtılarla koku- dışında başka ses olmazdı. Yaz günü köy yerinde insanlar başını işten alamaz. Çocukluk sessizliği pek sevmiyor. Onlar da yaşayan; Zeynep Nine vardı. Ocağın başında közleri karıştırır, ağır ve davudi sesiyle; kurtların uslu durmayan çocukları evlerden nasıl götürdüğünü anlatırdı.

Kurt
Rsm Kynk:lafsozluk.com

İçimizde ürperti, ateşin çıkardığı çıtırtılar, dışarıdan gelen köpek havlamaları, sokaktan geçen insanların gölgesi nasıl da uzardı? Odanın içinde biz küçücük kalırdık.

Ev, masal dünyasına dönerdi. Teyze kızıyla, sedirlerin altına büzüşürdük. Kurt, bizi bulamasın diye… Genelde de orada uyur kalırdık.

Karanlık zamanlar, insanlığın bilinmezliğe dair yaşadığı güçlü korkudur.

Kurt bizi alıp götürmeden ışıkları yakmalı.

Sevgilerimle.