Bahçeperim - Çay Bilgesi...

Başını çalıştığı işten kaldırdı. Yine içini bir huzursuzluk kapladı. Erkeğini düşündü. Her şey nasıl da rutinleşmişti. Beş sene içinde; zaman ne kadar hızlıydı. Düşününce yaşaması zor; konuşulduğunda dile kolay.

Birbirini tanımak, güvenmek.

Huzur çok güzeldi. İçinde heyecan da olsa. Masallarda ki aşkı yaşayacaktı. Birkaç güne kadar da yıldönümlerini kutlayacaklardı. 

Yıldönümü

Eski günleri aklına geldi. Hiç beklenmedik bir anda karşısına çıkardı. Evin yolunu şaşırıp şehrin dışında kendilerini buluyordu. İkisi saatlerce yıldızları seyreder; umutlarının ışığını gökyüzünde görmeye çalışırdı.

Dilek Tutmak

Zihni: “Hadi, bu sefer oyunu sen başlat.” diyordu. Aklını zorluyordu. Nasıl bir oyun; neler kullanmalıydı?

Senle ben

Farkına varmadan karaladığı kâğıda baktı. “İşaretler…” dedi. Onları,  sıradanmış gibi göstermeliydi. Yalnız, heyecanla takip etmeliydi. Küçükken oyun kartlarını toplarken kalbinin nasıl da çarptığını anlatırdı.

İlk ‘&’ bağlacından başladı. Mesleği haricinde; “ona” bağlı olduğunu ilk isimlerinin arasına bu işaretle tanımlamıştı. Yüzükten bile önemliydi. Sevdiği adamın değerlisi olmak.

İşareti grafikleştirdi. Şimdi; onu dokunabileceği bir nesneye taşımalıydı. Yıldızlar, yıldızları da işin içine katmalıydı. Düşündükçe, bir bir hatırlıyordu.

Deniz kenarında dolaşırken hanımeli çiçeklerinin kokusu ikisini de durdurmuş. Ardından, onlardan bir tutam almış. Onun örgülerinin içine özenle yerleştirmişti. Gözleri gözlerine belki ilk defa o gün değmişti. Ve, dudaklarının tuzu…

Her şeyin ilk başladığı yerde olmalıydı. Kalplerinin titrediği, dileklerin tutulduğu: İskele de.

Yıldızı Bekleyen Ay

Arkası dönük, saçlarında hanımeli çiçekleri, sırtına ay motifi işli Hint kınası dövmesiyle; yıldızlı gecede onu bekleyecekti.

Tanıştıkları zamanın büyüsüne kapılmıştı. Heyecanla;  ‘& ‘ işareti kâğıda çizdi. Notunu yazıp kurye çocukla yolladı. Oyun başlamıştı.

Herkese iyi tatiller. Sevgilerimle.

NOT: Görsellerin hepsi alıntıdır.