Bahçeperim - Çay Bilgesi...

Kış mevsimi kendini gösterdi. Bir ara İzmir'de bile donduk. Hava soğuk olsa da fotoğrafçı arkadaşlarla doğaya kendimi attım. Sizinle, çektiğim kareleri paylaşmak istedim. Hadi başlayalım.






Demir İskele






Demir iskeleyi görünce içimde bir sızı. Yarım kalan şeyler. Başlamış fakat sonu gelmemiş niyetler. Sonsuzluğa uzanan yerde öyle kalakalmış. Hatırlatmak istercesine. Kendimize soruyoruz. Neden vazgeçtik? Cevabını bilmek isteyip istemediğimizden şüpheliyim.






Ecem Şarlağı Işıltısı






Bir yere ulaşmak için dolu dizgin akabilir misin?

Boşluktan aşağı düşmeye razı mısın? Kendinden geçip başka bir güzelliğe ilham olmayı. Büyü gibi anlaşılmaz, ışıltısıyla göz almalı. Kraliçe dahi özenmeli. Aynı, Dikili Ecem Şarlağı misali heyecanlandırmalı.






Yüce Dağ






Dağ neden yücedir?" Yakıcı güneşe, dondurucu rüzgara hele önünü kapatan bulutlara rağmen ayakta kaldığı için mi? Ya da bir çok canlıyı yuva olduğundan mı? Dağlar birçok şeyi de bağrında sır gibi saklar. Üstünü kimi zaman -günahları örtercesine- toprak kimi zaman da bambaşka bir dokuyla bütünleştirir. Bağrını, onu keşfetmek isteyene açar. Onu keşfetmek zorlayıcı olsa da bizi severse zirvesine uzanan yolu açar. Her şey önünüze serilir. Muhteşem bir görüntüyle başbaşa kaldığınızda, "o anı" beklediğinizi anlarsınız. Tüm acılar, gözyaşı ve umut. O an'a aittir. Tüm yaşantınızın başkalaşmasıdır.






Boğaz






Bir boğazın içinden geçerken önümüzdeki aydınlığı görebilir miyiz? İleriye doğru gitmeye çalışırken, vazgeçilenler ile beklenenler dengesini koruyabilmek. Aydınlığa çıkma inancını içinde korumak. İnançla devam edenler kendilerinin kaşifidir.






Mihrap Hanım



Mihrap yerinde... Kimileri için imrenerek söyleriz. Onlar, zaman geçse de hep aynıdır. Hiç bir şey onların ne neşesini, ne umudunu ne de güzelliğini bitirir. Yıllar onlara verilmiş armağandır. Peki nedir onları dinç tutan şey?






Morcivertli






Kimi varlıklar bize hayat vermek için kendilerinden vazgeçer. Bu morcivertli çiçek gibidir. Naif ve aşk dolu. Onları görebiliyor musunuz? Size gülümseyen annenizi, kapıdan içeri girerken ayağınıza sürünen sokak kedisini, işten döndüğünüzde size sarılan çocuğunuzu.






Şirinler Köyü






Şirinler Köyünü kim unutur? Neşe içinde köy halkı ile Gargamel'le kedisi. Ne çok severdik. Siz kendi köyünüzün nerede olduğunu hatırlıyor musunuz? Mutlu olduğunuz, üzüldüğünüzde sizi teselli eden komşu, derdiyle dertlendiğiniz arkadaşlarınız var mı? Sorularınızın cevabı evetse: Ne mutlu size!




Doğa, bize kendimizi yeniden hatırlatıyor. Kimi yerde belki de "yeniden başla." diye cesaret veriyor. Masallardaki bilgenin sözleri misali; bize kalan işaretleri okumak.

Yazının sonuna da geldik. Size tavsiyem, hava soğukta olsa doğaya kendinizi atın. Kendinizi daha huzurlu hissedeceksiniz. Bağışıklık sisteminiz de güçlenir. Güzel bir hafta dilerim.


Not: Fotoğrafların hepsi bana aittir.