Bahçeperim - Çay Bilgesi...

Geçmişten bugüne değişmeyen duraklardan biri: Kula.


Antik dönemde “Kral Yolu” üzerinde Susa’ya (Pers) haber götüren ulaklar nefeslenirdi. Şimdi de Ankara- İzmir karayolu üzerindeki peribacaları sizi bir anlığına durduruyor.


Kula toprakları; perilerin ve dervişlerin kol kola gezdiği diyar. Dervişleri kim derseniz? Tapduk Emre ve Yunus Emre.


“Harry Potter’ın” ya da “Yüzüklerin Efendisi” kitaplarının yazarı burada yaşasaydı, neler yazardı?

Metin Aksoy Kaf Dağı 

Kulodokya

Ege-Fot fotoğraf grubuyla yaptığımız geziden fotoğraflarla devam edelim.


Ege’nin peribacaları: Kulodakya, Kaf Dağı’na giden yol, Gediz nehrinin süzülüp gidişi, çiğdem çiçeği ve kaşifiniz.


Kula’ya geldiğimizde bence bir dram yaşanıyor. Eski Türk mimarisi ve bugünkü şehirleşme hareketi arasındaki aykırılık. Yine de olumlu yönden bakmaya çalışalım.







Kula Sokakları


Kula evlerinin çatı süslemeleri göz alıcı. Renkler silinmemek için asırlara direniyor.









Kula Evi Çatı Süslemesi





Kula Evi İçinden


Kula’da halka açık bir örnek ev vardı. Diğeri de; Kenan Evren’in doğduğu ev müze olarak düzenlenmiş. Yalnız, şu anda ki mahkeme yüzünden kapalıydı. Bu arada, Kula evlerinin 1983'te "Ağahan Mimarlık Ödülü" aldığını ekleyeyim.

Buna rağmen:

Maalesef çoğu ev bakımsızlıktan dolayı boşaltılmış; kaderine küs.






Kula Sokaklarında Bhcprm


Örnek evden izlenimlerim:


Baş köşeye oturduğum oda harem olarak kullanılmış. Evin tamamında ahşap işlemeciliği hakim. Beslenme alışkanlıklarının temel elemanları: Ekmek teknesi, hamur taşıyıcısı, küpler, karabiber havanı, yayık.







Haremde Başköşe






Keşke temsili canlandırma da olsaydı. Kimbilir zamanla o da olur.




Kula, küçük bir yer olmasına rağmen kilisesi de var. Kilise restorasyondan sonra kültür merkezine dönüştürülmüş. Kilise kapısında ki “cennetin krallığı” işlemeleri dikkat çekiyor. “Cennetin Krallığı” ismi o sıralar okuduğum “Melekler Ve Şeytanlar” kitabından esinlendim. Hristiyan yapılarıyla ilgili işlemeleri bildiğimden değil.

Kula Kilise Kapısı


Kula da:

Kapı tokmağı ya da işlemeleride etkileyiciydi. Kapı tokmakları: Evlerde yaşayanların inancını ya da sosyal statüsünü simgelemiş.

Kula Evi Kapı Tokmakları







Yollar daracık, Arnavut taşlarıyla döşenmiş. Kula’nın bu mahallesinde her an fayton çıkacak duygusu yaşıyoruz.


Merkeze doğru yürüdüğümüzde; Kula’nın kendine yabancılaşıyordu.


Yunus Emre köyüne gitmedik. Umarım bir gün oraya da gitmek nasip olur. Adını şimdi hatırlayamadığım içinde on iki bin motif işli camiyi görmeyi diliyorum. Yunus Emre ve şeyhi Tapduk Emre Anadolu’nun her yanında yaşasalar da. Düşündüm, sahiplenilmek ne güzel bir duygu.


Kula’dan ayrılırken Yunus Emre kuruyemişçisinden harika leblebiler satın aldık. Ben ki leblebi yemeyen biri olaraktan kendime şaştım. Mesirli, beyaz haşhaşlı, susamlı ballı var da var. Gittiğinizde mutlaka alın.






Kula Leblebisi










Şimdilik benden bu kadar. Hafta sonu için belki rotanız da yer alır.

Son söz, Yunus Emre'den olsun:

Bilmeyen ne bilsin bizi

Bilenlere selam olsun.






Not: Metin Aksoy ve Yaşar Selçuk Bey'e fotoğraflar için teşekkür ederim. Kaf Dağı -Kula- ve Kula Evi Çatı Süslemesi, Kula Sokaklarında onlara aittir.