Bahçeperim - Çay Bilgesi...

Bu yazın bloglarda ilginç bir mim dönüyor. Şebo “Oytunla Hayat”  da beni mimlemiş.

Mimin adı: Hakkımda Bilmediğin 11 Şey.

Geçelim sorulara…

Elimde sihirli bir değnek olsa…

Temiz hava , toprak ve su ile sağlıklı gıda için gereken uygulamaları hayata geçirirdim. Ülkemiz gittikçe çölleşiyor. Uzmanlara göre: Dünyada yaşamak mucize sayılacak. Yaşayan da “dünyaya gelip gelmediğine bin pişman” olabilir.

Arizona Çölü

Mesleğimi değiştirmek isteseydim, ne olmak isterdim?

Tarihi eser veya mücevherler konusunda çalışan bir uzman. Nedense geçmişe ait şeyler beni heyecanlandırıyor.

Bir gün boyunca aç kalsaydım –Ramazan ayı gibi- ne yerdim?

Aç insan yemek seçmez. Ne bulursam onu yerdim. Ramazan gibi susuzda kalınan bir dönem olursa; su içmekten herhalde yemek yemeye fırsatım olmazdı.

Bir dalga olsa ilk nereye vururdum?

Mitolojik bir cevap olsun. Foça diyelim. Deniz kızlarının olduğu bir nokta olduğunu biliyorum. Onlardan birini alıp çok seveceği bir adamın yanına götürürdüm. Nasıl da ilham geldi yahu.

Deniz Kızı

Issız adaya düşsem yanıma alacağım üç şey…

Kızlarımı, kitaplarımı ve çaylarımı diyelim.

En çok görmek istediğim şehir veya ülke hangisidir?

Dünyanın büyük bir bölümünü görmek istiyorum. İlk fırsatta; Viyana, Paris ve Roma şehirlerine gideceğim. Hayırlısı diyelim.

Asla giymem dediğim renk hangisidir? Neden?

Bütün renkleri severim. Siyahı en az kullanıyorum. Siyah: Tüm renkleri yuttuğundan; bana kaosu hatırlatıyor.

Ölmeden önce yapılacak  şeyler listesinde ki üç şey…

Şu ana kadar listemde üstü karalanmamış her şey yapılacaklar grubunda.

Dünyayı gezmek ve fotoğraflamak. Bahçeli bir ev ve içinde ağaçlarımla çiçeklerim. Ara sıra yarım günlüğüne çocuklarla etkinlik yapmak olabilir.

Bir uçurumun kenarında tam atlayacaksınız; o an aklınıza bir şey geldi ve vazgeçtiniz? Neden?

Bu sene bu durumu talihsiz bir şekilde yaşadım. Fotoğraf gezisinde  şelale çekimi için gitmiştik. Toprak kaygandı. Rehberimiz önüne arkasına bakmıyordu. Yürürken bir anda aşağıya kaymaya başladım. Arkamdan sesler duyuyordum. Tırmandığımız tepeye bakan yerden geliyordu: “Kadın düşüyor.” Uçurumun kenarında asılı kaldım. Arkama baktığımda; o an sadece: Ömrümün geri kalanında birilerine muhtaç olma korkusu yaşadım. Ölmekten korkmuyorum. Kimi zamanlar ölüm bence kurtuluştur. Birilerine muhtaç olmanın acısını taşıyamıyorum.

Uçurumun Kenarında

Mimin en şahane sorusu gelmiş. Yerde 50 lira buldunuz, ne yapardınız?

10 lirasını yine talih oyunlarına verirdim. Geri kalanını harcardım. Şanslı günümüzden faydalanalım, değil mi?

Bir mimin sonuna daha geldik. Çıkalım kerevetin sonuna…

Herkese mutlu hafta sonları dilerim. Yaz nedeniyle yazılar biraz ağırdan geliyor. Kusurlarımız için affola…

Not: Fotoğraflar alıntıdır.